Yanyana iki yalnızdık biz seninle...

-Biz seninle , hep içimize fısıldardık söyleyemediklerimizi.Bazen ne sen beni duyabilirdin , ne ben okuyabilirdim sessizliğini.Ama bilirdik , ama severdik... Bilirsin ya...Yanyana iki yalnızdık biz seninle. Birbirini deli gibi seven iki yabancı.Farklı iklimlerde iki komşu şehir...

Onca zıtlığın ortasında ortak yanlarımızı bulmayı severdik biz.Ne çok "aynıyız" deyip övünürdük sonrada.Belkide kandırırdık kendimizi . Sevgiden... Pembe gözlüklerle baktığımızı bilirdik .Bilirdik... yinede rahatsız değildik.

-Biz seninle adı hiç konulamayacak bir sevgiyi yaşadık.Biz seninle her sevgiliden daha çok sevgiliydik belki... Ama yoktu bi adı , ama dilsizdi içimizin o koca sevdası , en sevdiğimiz yarası...

Biz seninle hiç kurulmamış bir cümle gibiydik.Biz seninle kimsenin anlam veremediği , çok anlamlı bir sözcüktük.

Biz seninle tek bi yürektik... Aynı yüreği paylaşmaktan gocunmazdık hiç.Sen, ağladığımda beni teselli ederdin , ben sen üzüldüğünde ağlardım.Canım yansa , yanardın . Canın yansa , ölürdüm.

Biz her sevenden farklıydık biraz.Hem beraber hem ayrıydık.Öyleydik . Hep olduğu gibi...
Bir düğüm gibi , en çözümsüzünden...


ukhuvan



Sabahçıyım yine yine , birkaç günden beri...
Kırlangıçlar uyanıyor , GİTME VAKTİM GELDİ.

/ Server Kocakaya .
* Bir olmazı bekliyorum . . .
` G İ T M E `

-
Gitmesem bigün gidişini seyredicem.
Sen benden daha çok ölemezsin...



Yanabilir saltanatlar, olsun yeniden yaparız.
Bizde bu sevda sürdükçe , ölsekte yanyanayız.

Mustafa Ceceli / Hastalıkta , sağlıkta.

Zafer Peker




Bana değil kendine yaptın ,
Çok bilirken hep aldandın

Zafer Peker

' S U S
'mak
belirsiz bir şikayet... '
*Kalabalıktaki yalnızlık, yalnızlıktaki kalabalık.


-
İçimde kalabalık bir y a l n ı z l ı k .

Etrafımdaki sesler öyle sessiz ,
Yanındayım diyenler aslında öyle uzak ki...
Bu benim uydurduğum bir senaryo mu ?
Yoksa yalnız mıyım sahiden (?)
-Ya da yalnız kalmak isteyişime bulunmuş bir bahane mi tüm söyle(yeme)diklerim ?
Issızlığına kapılmışım gecenin , penceremden görülen boş kaldırımların üzerine yatırmışım kendimi boydan boya... Öyle soğuk ki... Öyle yüzleştirici ki... Bu kadar çokken bu kadar azalabilir mi insan ? Azalıyor.
Aslında yanında sandığı tüm seslerin,tüm kalplerin,tüm sevgilerin yanında olmadığını anlıyor. Azalıyor...
Düşüyor yüksek tepelerden.Acıtıyor kendini,ağlatıyor...Sonra bir yıldız kamaştırıyor gözlerini... Bir ışık vuruyor içine.
Her baktığı noktada O'nu görüyor.Aslında yalnızken bile, yalnız olmadığını anlıyor.Çoğalıyor yeniden...

Büyüleniyor... Aşka geliyor.
Gülümsüyor.


Çok sürmüyor etkisi.Kapılıyor içinin hengamesine.Yine ... yine... ve yine...

Sanki aynı senaryo defalarca oynanıyor.Bir mutlu-bir mutsuz...

Yaşıyorum bunu...


Yoruluyorum koşturmaktan.Durduğum yerde yoruluyorum , düşündüğüm yerde...
Çok düşünüyorum , çok düşlüyorum , çok düşüyorum.

Söyleyeceğim o kadar çok şey var ki aslında.Korkuyorum yanlış adreslere sürüklenmesinden.
Bu yüzden bu kadar çok susuyorum. Ve neyse diye bitirdiğim bütün cümlelerin devamını içime susuyorum...
Hani anlaşılır belki , ben ... Neyse. (...)

* K a l a b a l ı k t a k i y a l n ı z l ı k, y a l n ı z l ı k t a k i k a l a b a l ı k ...

Ukhuvan*
ikiaralıkikibindokuz*

Y a l n ı z l ı k.


- İçimde kalabalık bir y a l n ı z l ı k .

Etrafımdaki sesler öyle sessiz ,
Yanındayım diyenler aslında öyle uzak ki,


Bu benim uydurduğum bir senaryo mu ?
Yoksa yalnız mıyım sahiden (?)

-Ya da yalnız kalmak isteyişime bulunmuş bir bahane mi tüm söyle(yeme)diklerim ?

* K a l a b a l ı k t a k i y a l n ı z l ı k, y a l n ı z l ı k t a k i k a l a b a l ı k ...

Ukhuvan*

Haketmedin.





S a n m a g e r i d ö n e r i m
B i d a h a s e n i s e v e r i m . . .

Gökçe Kırgız.

Ne senin adın Yûsuf, ne de ben Züleyhâ’yım.

Sanma ki ellerimden yırtılacak gömleğin...
Lâkin bir gün Züleyhâ olup gelirsem sana,
Yûsuf gibi karşıla, asil, iffetli, serin...

Geçmişten bi not...

27-03-2009, 15:45

Üşüyoruz.



Allah rahmetiyle muamele etsin sana Muhsin amca.