Yanyana iki yalnızdık biz seninle...

-Biz seninle , hep içimize fısıldardık söyleyemediklerimizi.Bazen ne sen beni duyabilirdin , ne ben okuyabilirdim sessizliğini.Ama bilirdik , ama severdik... Bilirsin ya...Yanyana iki yalnızdık biz seninle. Birbirini deli gibi seven iki yabancı.Farklı iklimlerde iki komşu şehir...

Onca zıtlığın ortasında ortak yanlarımızı bulmayı severdik biz.Ne çok "aynıyız" deyip övünürdük sonrada.Belkide kandırırdık kendimizi . Sevgiden... Pembe gözlüklerle baktığımızı bilirdik .Bilirdik... yinede rahatsız değildik.

-Biz seninle adı hiç konulamayacak bir sevgiyi yaşadık.Biz seninle her sevgiliden daha çok sevgiliydik belki... Ama yoktu bi adı , ama dilsizdi içimizin o koca sevdası , en sevdiğimiz yarası...

Biz seninle hiç kurulmamış bir cümle gibiydik.Biz seninle kimsenin anlam veremediği , çok anlamlı bir sözcüktük.

Biz seninle tek bi yürektik... Aynı yüreği paylaşmaktan gocunmazdık hiç.Sen, ağladığımda beni teselli ederdin , ben sen üzüldüğünde ağlardım.Canım yansa , yanardın . Canın yansa , ölürdüm.

Biz her sevenden farklıydık biraz.Hem beraber hem ayrıydık.Öyleydik . Hep olduğu gibi...
Bir düğüm gibi , en çözümsüzünden...


ukhuvan